Ruhum dingin şimdi biraz, biraz da hüzün var parça parça, öbek öbek karnımda.
Dünyanın bütün telaşlı gürültüsüyle boğuşurken hiç kendimle baş başa kalamamışım.
Külfetin bir kısmından sıyrıldığım zaman duydum sesimi, kendimi.
Bunu fark ettim en son ve farkındalığın getirdiği o düşünce denizine düşmeye başladım ağır ağır; ağır ve acılı...
Kişi bildikçe mutusuz olur, hakkında bir şeyler öğrendiği şey/kişi ile ilgili sonsuz bir muhakeme sürer içinde her zaman.
Öğrendiklerim canımı yakıyor, öğreneceklerimden korkuyorum.
Bugün her zamankinden biraz daha kırılganım, daha suskun ve daha dalgınım.
Boşluklarımı doldurduğum herşey çok tatlıydı şeker gibi..
Eridi ama hepsi.
derin bir nefes alıyorum bu noktada--
ruh sıkışması hafiflerse diye (ağlamadan).
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
