15 Temmuz 2009 Çarşamba

Veda.

Gözlerim yanıyor Narziss! Nasıl da yakıcı bir tatmış gidişin. Tatmadığım ne kaldı diye merak ederken senin şehiraşırı adımlarına arkandan baktığımda sorumun cevabı yüzüme yüzüme savruldu havanın bozduğu sıralar, bu akşamüstü. Bulutlar, peşisıra titreyen gölgeni saklama çabasıyla güneşin önünde bir bend oluşturdular. Oysa hep ben giderdim bir yerlere ve dönüp yine gözyaşımla suladığım yer senin dizin olurdu. Diz kapakların kuruyken buna dayanabilir misin Narziss? Kanatıp oraları o ıslaklıkla avutacak mısın kendini? İlk defa ağlamama karşı çıkıyorsun bugün. İzin ver birlikte bağırdığımız şu denize karşı o şarkıyı bir kez daha söyleyelim.

Ve Hermann. Sana şunu söyleyeceğim ki:

ZAMANLAMAN HARİKAYDI!

Hiç yorum yok: